पिक्चर अभी बाकी है !

जाहिरातपट, अनुबोधपट, चित्रपट, सर्वच क्षेत्रांत तो काम करत गेला. सरदारी बेगम, धारावी, १९४२ लव्ह स्टोरी, यंग इंडियाना जॉन्स, एक कहानी, सुरभी, पिंपळपान, शकिरा, बंध नायलॉनचे, चकवा इत्यादी गाजलेल्या तब्बल ५० चित्रपट, मालिका, अनुबोधपट किंवा जाहिरातपटांशी शिरीष संबंधित होता. त्याचा नावलौकिक ऐकून पुण्याच्या फिल्म इन्स्टिट्यूटनं त्याला वर्कशॉप घेण्यासाठी आमंत्रित केलं. हा गेला तर तिथं ८०च्या दशकात ज्यांनी त्याला रिजेक्ट केलं होतं तेच प्रख्यात दिग्दर्शक अडूर गोपालकृष्णन बसले होते. वर्कशॉप झाल्यावर अडूर गोपालकृष्णन यांनी त्याला आपल्या विद्यार्थ्यांना मार्गदर्शन करण्यासाठी पुन्हा पुन्हा येण्याची विनंती केली. तेव्हा त्यानं ८०च्या दशकात घडलेला तो प्रसंग ऐकवला. त्यानं त्यांना काय उत्तर दिलं ते इथं सांगण्यात मझा नाही. गुढीपाडव्याच्या दिवशी तो ‘गच्चीवरील गप्पांमध्ये आजवरचे जे सारे अनुभव सांगणार आहे त्यात तो ते सारे सांगेलच ! पण इथून त्याच्या करियरला आणखीन एक कलाटणी मिळाली. त्याचं या क्षेत्रातलं कर्तृत्व पाहून पुण्यातल्या अनेक मोठ्या चित्रपट प्रशिक्षण देणाऱ्या संस्थांनी त्याला पुण्यात आपापल्या संस्थांमध्ये आमंत्रित केलं. विद्यार्थी घडवणं हे त्याला अतिशय आवडलं. M.E.T., I.M.E, SAAM, S.F.M.I. आणि सरतेशेवटी तो भारती विद्यापीठाच्या ‘स्कूल ऑफ फोटोग्राफी’मध्ये स्थिरावला आहे. लवकरच सबकुछ म्हणजे स्क्रिप्ट रायटर, डिरेक्टर, सिनेमॅटोग्राफर – शिरीष देसाई असलेला त्याचा महत्वाकांक्षी चित्रपट सेटवर जाणार आहे. त्याची आपण नक्कीच वाट पाहूया.