एकाकी चित्रकाराचा अंत !

ऐशीच्या दशकाच्या पूर्वार्धात फ्रान्स, सोलापूर, मुंबई इथं स्थायिक होण्याच्या साऱ्या संधी सोडून इथं मद्रास मध्ये  कायमचंच स्थायिक व्हायचा मी निर्णय घेतला होता . मी मद्रास मध्ये आलो आणि राहण्याची जुळवाजुळव करू लागलो तेव्हाच माझी पहिली भेट अच्युतन सोबत झाली. त्यांच्या माझ्या वयात जवळजवळ १०- १५ वर्षाचं अंतर होतं . पण तरीही आम्ही चांगले मित्र झालो याचं कारण आम्ही दोघंही अमूर्त चित्रं काढत होतो हेच होतं . चोलामंडलमधले बहुसंख्य चित्रकार हे आकृतिवादी काम करीत असत . त्यातल्या बऱ्याच जणांना अमूर्त कलेविषयी काहीसा तिटकाराच होता , त्यातच अच्युतन मद्रासमधून येऊन चोलामंडलजवळच भाड्यानं घर घेऊन रहात होते हे देखील त्यातल्या काही जणांना पसंत नसावं . याचं  मुख्य कारण अच्युतन हे चित्रकलेचं रीतसर प्रशिक्षण घेऊन चित्रकार झाले नव्हते तर स्वयंशिक्षित चित्रकार होते . अशा चित्रकारांबद्दल प्रशिक्षित चित्रकारांच्या मनात एक किंचितशी अढी  असते तशी ती अच्युतन यांच्याबद्दल देखील असावी , किंबहुना होतीच अशी माझी ठाम धारणा आहे . हे इथंच नाही तर कुठंही असू शकतं , अगदी मुंबईमध्ये देखील खूप प्रमाणात आहे की . असो !

आपल्या इकडे महाराष्ट्रात त्यांचं  नाव फारसं झालं नसेल कदाचित पण ते एक अत्यंत  यशस्वी चित्रकार होते असं माझं ठाम मत आहे. बहुसंख्य चित्रकारांना प्रचंड प्रसिद्धी ही त्यांच्या मृत्यूनंतरच मिळते असं म्हटलं जातं . अच्युतन यांच्या बाबतीत देखील तसंच काहीसं होईल असा माझा अंदाज आहे . हा माझा चित्रकार मित्र अतिशय संवेदनशील होता . आमच्या चोलमंडलवाल्या चित्रकार मित्रांनी अच्युतन यानं रीतसर कला  शिक्षण न घेतल्यामुळे त सतत आपल्यापासून दूर ठेवलं , जवळ येऊ दिलं  नाही , सतत त्याला हिणवलं . अच्युतन त्या प्रकारानं अतिशय अस्वस्थ होत असत , घायाळ होत असत  . निराश होत असत . त्यांना  तो साराच प्रकार अतिशय दुखावून जायचा पण त्यांनी ठरवलं होतं की  मी चांगला चित्रकार होऊन दाखवेनच , आणि ते झाले देखील .